نوستالژیای هفتاد

من به نسل خودم افتخار می کنم. ما نسل گیم کلوپ ها و گیم نت هاییم، نسل بازیهای آنلاین text based , نسلی هستیم که کل روند پیشرفت بازی ها و کنسول هارو دیدیم از کمودور و اسپکتروم خاطره داریم، نسلی هستیم که تو توپخونه دنبال دفترچه فینیشر های مورتال کامبت و تکن سگ دو می زدیم.
ما با کارتون های دیزنی بزرگ شدیم، شروع پیکسار و دریم ورکس رو دیدیم، مولان و شیرشاه و پوکوهانتس و دیو و دلبر و دیجیمون نگاه می کردیم نه ben 10  و dragon ball  و این چرت و پرتا!
ما نسلی هستیم که میدونیم تو فلاپی هم میشه بازی ریخت، میشه با کامپیوتر ۱۰۰ گیگاهرتزی و ۸ مگ رم river rader بازی کرد.
ما نسل هری پاتر هستیم نه ادوارد کالن و این سوسول ها، هری پاتر با ما بزرگ شد، هم سن و سال ما عاشق شد، ما دوستی هری و رون و هرمیون و درک کردیم چون تمام بچگیمونو با همگذروندیم.
ما آخرین کسایی هستیم که اول تاریخ تولد میلادیمون با یک شروع میشه!
ما نسلی هستیم که با دایل آپ فیلم دانلود می کردیم!
ما نسلی هستیم که با سی دی من و واکمن آهنگامون و گوش می دادیم نه با آی پاد و آیفون.
ما نسل لگو و اکشن من هاییم، نسل بتمن های تیم برتون، تایتانیک جیمز کامرونو
نسلی هستیم که اوج رئال مادرید رو دیدیم، برزیل افسانه ای رو دیدیم.
ما نسل رونالدوی برزیلی هستیم، دیدیم که مارادونا یه تنه آرژانتین و قهرمان جام جهانی کرد، اون موقع ها اولیور کان خوفناک ترین دروازه بان دنیا بود.
المپیک ۲۰۰۰ سیدنی نوستالژیای پیگیری های ورزشی کودکی هایمان است، جشن ها و تکاپوی دنیا را در میلنیوم دیدیم و اولین خاطرات جدی زندگی خیلی هایمان شاید باشد اینها.
ما نسل star wars و lord of the rings  هستیم، میکی ماوس و گوفی را می شناسیم.
ما کسایی هستیم که اولین تصویر سه بعدی عمرمون رو روی جلد مجله جدول دیدیم.
نسلی هستیم که میدونیم آدامس پولا چه مزه ایه و کانادا شیشه ای چه طعمی داره.

نسل ما هفتادی ها پر از نوستالژی های رنگارنگه.
ما هم یه جورایی تغییرات عظیم دنیارو تو این چند ساله دیدیم، از شیوع سرطان مانند اینترنت تا دور شدن آدم ها.
ما نسلی هستیم که باید به خومون افتخار کنیم برای داشتن اینهمه خاطره و نوستالژی مشترک.
ما نسل پرباری هستیم...

فیوز / برنا مهاجر

ما نسل شروع بدبختی هستیم...